4 vriendinnen, 4 vliegtickets naar Bologna, allemaal 1 tas en een mega grijns op ons gezicht. Bella Italia wacht op ons, schalen vol met pasta, planken met ham, kazen en niet te vergeten, flessen, flessen vol w.., uhh, water.
Vanaf het vliegveld in Eindhoven waren wij in nog geen 2 uur in het mooie Bologna. Op het vliegveld hebben we maar liefst 3 opties om het oude centrum in te gaan. Je kunt er voor kiezen om de lijnbus te nemen voor €3,- á €5,-, de airport shuttle bus voor een tientje of je deelt een taxi voor €15,-. Wij kiezen voor het laatste en stappen bij de taxi opstapplaats op. Let op: neem de originele taxi opstapplaats, zo voorkom je oplichters of taximeters die iets sneller doortikken dan je gewend bent.
Doolhof Bologna
Onze taxi brengt ons het doolhof van Bologna in, de smalle oranje en rood gekleurde steegjes krioelen in elkaar over. Naast mij begint de chauffeur steeds meer te mompelen, het blijkt dat zelfs hij de weg kwijt raakt in Bologna. Met onze trouwe app Maps.Me stappen we bij een klein kerkje uit en hobbelen we naar Via Zamboni waar onze slaapplek ligt en de beroemde torens Garisenda en Asinelli aan grenzen. Deze torens zijn een symbool van macht, in de middeleeuwen lieten de rijkste families de hoogste torens bouwen om status en aanzien te verkrijgen.
We laten onze tassen achter, scoren een ijsje bij Gianni (must do!) en slenteren naar Piazza Magiore. Het grote oude stadsplein is omringd door Palazzo del Podestá, Palazzo d’Accursio en de Sint Petrus basiliek. Vroeger was dit hét marktplein in textiel, het trok veel koopmannen van over de hele wereld aan. Nu is het plein rustig, her en der een groepje toeristen en een groot terras naast het ‘tourist point’. Om de torenhoge prijzen te vermijden, duiken wij een van de straatjes in die naast het plein liggen. Traittoria naast traittoria, gigantische hammen waar de dikke slager met zijn rode neus haarfijne plakjes van af snijdt. Vitrines vol met grote brokken kaas, waar ik binnen no-time met mijn neus tegen aan gedrukt sta en laat mij daarna leiden door mijn vriendinnen naar het terrasje op de hoek.
Typische Bolognese in Bologna
We bestellen een plank vol lekkere anti pasti en verwennen onszelf met een fles Prosecco. Saluté, proost op bella Bologna! We rollen van dit terras door naar het volgende terras, via Via Caprarie naar Via degli Orefici en nemen wij het laatste plekje bij Osteria Otello onder de luifel. Een tip van mij: in heel Italië kun je heerlijk eten (duh, natuurlijk), maar het allerlekkerste kun je eten in een osteria. Je eet hier ‘simpele’ en ‘kleine’ gerechten. Je ziet het al, tussen aanhalingstekens. Want geen enkel gerecht in Italië is klein en geen enkel gerecht is simpel qua smaak. Dit komt omdat oma hier nog in de keuken staat met haar krulspelden boven de grote pan. En wanneer zij hier te oud voor is, zit ze ernaast en dirigeert ze haar kleinzoon of dochter de keuken in en uit.
Met een fles chianti (de druif van de streek), een bord met tagliare ragú alla bolognese (wanneer in Bologna, eet je het traditionele bolognese gerecht) en 3 prachtige meiden om mij heen was mijn wereld compleet. Vooral omdat net op dat moment de hemel open breekt en bakken met regen naar beneden dondert. Een lange avond volgt, met veel gelach, geflirt met de obers, een rondje limoncello en nog een rondje limoncello. Zelfs toen de luifel besloot het water niet meer tegen te houden en ik maar liefst een litertje of 6 over me heen kreeg, was dit een perfecte avond in het mooie Bologna.
De volgende ochtend leeft de stad weer. Nu zie ik pas goed hoe oud deze stad is. De stad staat grotendeels op zijn oude funderingen, grote houten poorten, donkeroranje huizen gestut door zwart geblakerde palen. Door tijd of vuur? Mijn fantasie kan hier los gaan, ik kan het leven tijdens de middeleeuwen voor me zien. De diepe goten aan de zijkanten van de weg vol met marktkramen, uit de houten luikjes boven in de huizen hangt iemand naar buiten die iets naar beneden roept of een emmer water leeg gooit. Ik kan mijn hart helemaal ophalen wanneer we straatartiesten tegen komen. Er wordt geklapt, gedanst en door de artiesten luidkeels gezongen.
Bologna is niet groot, met een middagje slenteren hebben we verschillende kerkjes bezocht die verstopt tussen de huizen liggen en het oude centrum verkend. Tijd om weer verder te gaan, de trein wacht op ons.
Mijn reis trekt nog verder naar Florence en naar Pisa. Maar Bologna is een stad voor mij met de fijnste herinneringen van deze drie. Rijk aan geschiedenis, de kleurrijke steegjes en de warme terrassen creëert een romantisch geheel, of je nou alleen bent, met je partner of met je vrienden. Vi invito.
